“Rules are for suckers”, stond op de muur van het viaduct. Misschien een botte bewering, maar hij zette me aan het denken.

Ik bedacht me hoeveel domme regels er zijn die we niet bewust als regels herkennen. Vaak ongeschreven en ontstaan vanuit groepsdenken. ⠀

Over “hoe we dingen hier nu eenmaal doen”. Regels waarmee bepaalde groepen hun leven hanteerbaar maken, maar waar de rest van de wereld ongemak van heeft (denk Paarse krokodil: “Vul eerst dit formulier maar even in, dan praten we verder.”).⠀

Terwijl de grootste innovaties komen van mensen die weigeren dit soort regels te volgen. Die anders durven denken, anders durven doen.

Buiten de regels stappen en ontsnappen aan groepsdenken vergt lef. Wij mensen zijn nu eenmaal groepsdieren en afwijken kan ons eenzaam maken, buiten de groep plaatsen. Terwijl organisaties hunkeren naar innovatie, naar manieren om slimmer of effectiever te werk te gaan. Een interessante paradox waar we in ons werk onherroepelijk mee te maken hebben.

Een project is daarvoor een geweldige proeftuin. Een laboratorium waarin die spanning bewust wordt opgezocht. In de beste projecten is sprake van een veilige groepscontext. Maar ook van een cultuur waarbinnen het oké is – zelfs aangemoedigd wordt – om buiten de lijntjes te kleuren.

Juist daarom is het belangrijk om vanaf de start van je project te investeren in een veilige omgeving en de goede projectvibe. Het belangrijkste ingrediënt voor vernieuwing zit in de ruimte die projectleden voelen om te experimenteren. Bestaat binnen het team een sfeer dat het oké is om te spelen, af en toe advocaat van de duivel te spelen, dingen anders te doen en fouten te maken, dan geeft dat ruimte aan geweldige innovatie.