Het probleem met lieve projectteams
Als ik het met mijn klanten over effectieve teams heb, hoor ik de volgende misvatting regelmatig terug:
“Als team moeten we, om effectief te zijn, wél allemaal met elkaar overweg kunnen.”
Een projectteam als vriendengroep of gezelligheidsvereniging, zeg maar. Want: om goed en intensief samen te kunnen werken moet je met elkaar op één lijn zitten en elkaar ook nog een beetje lief vinden. Toch?
En alhoewel ik helemaal vóór een positieve projectvibe ben, ben ik óók voor een team waarin heel verschillende persoonlijkheden werken en visies leven. Waar op gezette tijden een pittige discussie is. Waar het bed met enige regelmaat flink wordt opgeschud.
Kadootje
Een divers team is een kadootje. Ja, een heel ingewikkeld kadootje, maar wel één waar heel veel verschillende perspectieven en energieën bij elkaar komen. Zulke projectteams zullen niet bij elkaar op verjaardag komen of met elkaar op vakantie gaan. Maar wél wordt er vaak op het scherpst van de snede gediscussieerd en worden meningen doorlopend gescherpt. Daardoor ontstaat energie, creativiteit en kwaliteit.
Diversiteit in het team geeft je de mogelijkheid om te groeien, als professional en als mens. Juist omdat vooral de inhoud de belangrijkste bindende factor is, staat de kwaliteit daarvan voorop. Door verschillen in opvattingen leer je meer dimensies van hetzelfde vraagstuk te gaan zien en standpunten van de ander te begrijpen.
Leertrajecten
De kunst is om pittige discussie, ja, zelfs conflict, in projecten te zien als een kans om te groeien. Conflicten zijn namelijk waardevolle leertrajecten, waarbij betekenis wordt gegeven aan verschillen in opvattingen. In constructieve conflicten worden deze verschillen hanteerbaar gemaakt (ik zeg hier bewust niet: ‘opgelost’!). In een divers team is dit een vrijwel continu proces: het onderzoeken en betekenis geven aan verschillen in identiteit, pricipes en waarden. Op deze manier draagt het zowel bij aan de kwaliteit van het resultaat als van de samenwerking. Dat vergt natuurlijk wel voldoende veiligheid, ruimte en professionaliteit. Een schone rol voor ons projectleiders om dat te faciliteren.
Echokamer
Lieve teams daarentegen lopen het risico om in een zogenaamde echokamer terecht te komen: iedereen herhaalt elkaar en geeft de ander gelijk. De relatie wordt boven het resultaat geplaatst. Discussie wordt vermeden uit angst de harmonie te verstoren. Er wordt op die manier weinig toegevoegd.
Maar wat als je al een lief team hebt? Is het dan een verloren zaak? Zeker niet! Je kunt het een handje helpen door tegenspraak en dwarsdenkers van buiten je team aan te trekken om het echokamer-effect te doorbreken. Of doe een omgekeerde brainstorm: wat kunnen we allemaal doen om dit project te laten mislukken?
Maar wees je er van bewust dat je als projectleider actiever zal moeten zijn om harmonie niet te laten vervallen in gezapigheid.
Ik ben benieuwd: hoe kijk jij daarnaar? Laat het me weten in de comments!