We zijn niet gewend om te gaan met niet-weten. Plannen van aanpak, roadmaps, planningen, forecasts; we verstoken veel energie om de toekomst zo voorspelbaar mogelijk te maken. Maar als we de afgelopen tijd iets hebben mogen ervaren, dan is het dat niet-weten volgens een eigen, onvoorspelbaar ritme opduikt. Dat geldt nu en laten we realistisch zijn: dat zal niet meer veranderen.

Elke vorm van voorspelbaarheid was een construct dat we zelf ontwikkelden. We legden de stroom onze wil op door spreekwoordelijk dammen te bouwen en kanalen aan te leggen. Die vorm van controle en logisch, lineair en strategisch denken heeft ons als collectief ver gebracht. Maar omdat dit zo verankerd zit in onze manier van denken en werken, hebben we nooit geleerd hoe het is om de de stroom haar weg te laten volgen en daar op te reageren. Om in het moment te oordelen waar blokkades de stroom verhinderen. Of om waar te nemen als het beter met zachte kracht bijgestuurd kan worden. Toch is dat wat nu zo hard nodig is.

Dit is een goede periode om bewust en veerkrachtig leiderschap te ontwikkelen. Om te experimenteren met hoe het is om in het hier-en-nu te blijven. Niet future trippen, maar bewust aanwezig zijn bij wat er is, en daarop handelen.

Niet-weten is een uitnodiging om onzekerheid te leren accepteren. En om het leiderschap te ontwikkelen waarmee we niet puur rationeel, maar vanuit hoofd, hart en buik doen wat er nodig is. Dat is hoe duurzaam leiderschap eruit ziet en waar ik je in mijn artikelen de komende weken in meeneem. Are you in?