De Implementatiedokter
Een projectleider is geen probleemeigenaar
Laat ik voor mezelf spreken: ik voel me vaak erg verantwoordelijk voor het project. En dat heeft er nog weleens toe geleid dat mijn opdrachtgever en andere stakeholders comfortabel achteruit gingen leunen. Met alle vertrouwen dat het wel goed zou komen.
Toch heb ik door schade en schande geleerd, waarom het niet handig is om zoveel verantwoordelijkheid naar me toe te trekken.
Ik ben benieuwd of je dit herkent.
Ben jij ook zo’n projectleider die vanuit verantwoordelijkheidsgevoel veel harder werkt dan de rest? Die de stakeholders optimaal “ontzorgt”?
Kortom: hoe ga jij om met de verdeling van verantwoordelijkheid? Laat het me weten in de comments!
2 comments on “Een projectleider is geen probleemeigenaar”
Hi Implementatiedokter
Ik ben het niet eens met je verhaal. Ik snap wel wat je bedoeld over zorgen dat organisatie met het resultaat moet gaan werken. Als je vanaf het begin een duidelijke rol hebt. Het implementeren van een oplossing ben je in mijn beleving nooit zelf de gebruiker van de oplossing. Ben je dat wel dan heb je een dubbele pet op en dus een ander probleem.
Als je meer toelichting wilt op mijn mening kun je me altijd natuurlijk altijd mailen.
Mijn achtergrond. Ben al jaren projectmanager en de laatste 10 jaar vooral ingezet om vastgelopen projecten weer op de rails te krijgen.
Groetjes
Jan
Hoi Jan, dank voor je reactie! Dat dubbele petten probleem kom ik natuurlijk ook weleens tegen. Maar dan maak ik onderscheid tussen beide petten. Als projectleider wil ik mezelf wel degelijk overbodig maken, anders blijf ik er eeuwig van, ook als het project al lang ten einde is. Elke ongeregeldheid of verstoring komt dan alsnog op mijn bord, terwijl ik alweer volop met andere projecten bezig ben. Als eindgebruiker heb ik een ander belang, maar dan liggen wat mij betreft de verantwoordelijkheden van verstoringen na de projectperiode bij de beheerorganisatie.